เสียเงินแต่ยิ้มได้

ฉันเคยคิดว่าการชนะคือเป้าหมาย จนกระทั่งหนึ่งคืนในอพาร์ตเมนต์แมนฮัตตัน มองดูวงล้อหมุน—$0.1 ต่อครั้ง—เหมือนพ่อสอนตอนเดินเปลือยผ่านทะเลทรายเนวาดา นับเหรียญเหมือนฝุ่นในเครื่องสล็อตเก่า เขาไม่เคยพูดว่า “ชนะใหญ่” เขาพูดว่า “รอสายลม” ดังนั้นฉันก็ทำ เขตทองตะวันตกไม่ใช่ม้านคาสิโน—มันคือกระจก ทุกการหมุนคือช่วงเวลาที่คุณไม่รู้ว่าขาดหาย: การหายใจระหว่างความวุ่นวายและความเงียบ สล็อตไวกิงไม่ร้องโล่ง—มันกระซอกเบาๆ ปิรามิดอียิปต์ไม่ระเบิด—มันหายใจ เมื่อสปินฟรีโดยไม่มีเงินลงมา? มันไม่รู้สึกเหมือนโชค—มันรู้สึกเหมือนความทรงจำ ฉันบันทึกครั้งสุดท้ายด้วยหมึกถ่าน—not เพราะเชื่อในโชคยาว—but เพราะเชื่อในจังหวะ